Σκέψεις για την Αμφίπολη ...

Ύστερα από τα πρόσφατα ευρήματα στον τάφο του λόφου Καστά στην Αμφίπολη, είμαι πεπεισμένος πλέον ότι ο τύμβος είναι βασιλικός. Ανήκει στον Μεγάλο Αλέξανδρο. Και βάση του έργου του Σοντόμα "Οι γάμοι του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης" και της ερμηνείας του, στον συγκεκριμένο τύμβο έχει ταφεί η σύζυγος του Ρωξάνη !

λεπτομέρεια έργου - Ο Αλέξανδρος προσφέρει τον βασιλικό τύμβο στην Ρωξάνη

Στο υπουργείο Πολιτισμού, με τον διευθυντή του γραφείου του υπουργού

Sodoma -λεπτομέρεια, Η στέψη- Γάμος του Αλεξάνδρου
 και της Ρωξάνης. Villa-Farnesina Rome

Με την Αικατερίνη Μονογυιού και τον Βασίλη Νταβώνη

Πραγματοποιήθηκε συνάντηση στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με σκοπό να ενημερωθεί ο υπουργός κύριος Κώστας Τασούλας, για το αποτέλεσμα της έρευνας μου, όσον αφορά το αναγεννησιακό έργο τέχνης "Οι Γάμοι του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης" που βρίσκεται σε ανάκτορο της Ρώμης και τη σύνδεση του με την ανασκαφή του Τύμβου Καστά στην Αμφίπολη. Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε με τον Διευθυντή του γραφείου του υπουργού κύριο Βασίλη Νταβώνη, παραβρέθηκε η πολιτευτής Κυκλάδων ΝΔ κυρία Αικατερίνη Μονογυιού, η οποία υποστηρίζει θερμά την έρευνα μου. 

Με την Αικατερίνη Μονογυιού στο υπουργείο Πολιτισμού

Η κυρία Μονογυιού, τόνισε τη σπουδαιότητα της έρευνας και έκανε λόγο για περαιτέρω συνέχιση και γνωστοποίηση της, καθώς μαρτυράει τη σημαντικότητα του Τύμβου Καστά στην Αμφίπολη.

Εφημερίδα Espresso 15 /12/2014

Αναδημοσίευση

Ο Μιχαήλ Ρωμανός, ο οποίος δημοσίευσε τον αποσυμβολισμό του διάσημου... αναγεννησιακού έργου "Οι Γάμοι του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης" καθώς διαπίστωσε ότι πρόκειται για μία αλληγορική σκηνή θανάτου που μαρτυράει τα μεγάλα μυστικά του Τύμβου του Λόφου Καστά στην Αμφίπολη, ύστερα από συστηματική έρευνα και μελέτη του έργου, συμπεραίνει ότι ο συγκεκριμένος τάφος που βρέθηκε ο διαμελισμένος σκελετός, ανήκει στη σύζυγο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, την άγρια δολοφονημένη Πριγκίπισσα της Περσίας Ρωξάνη!

Όπως αναφέρει ο Μιχαήλ Ρωμανός: "Με αποδοχή των αποτελεσμάτων της ανασκαφής βάση των ανακοινώσεων του υπουργείου Πολιτισμού και εφόσον οι ανασκαφείς μας διαβεβαιώνουν ορθώς ότι πρόκειται για το μοναδικό τάφο του συγκεκριμένου ταφικού μνημείου, τότε βάση της έρευνας μου, το αναγεννησιακό έργο "Οι Γάμοι του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης" που βρίσκεται σε ανάκτορο της Ιταλίας και συγκεκριμένα στη Ρώμη, παρουσιάζει τον τάφο της δολοφονημένης συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ρωξάνης, αφού είναι η μοναδική ανθρώπινη φιγούρα που απεικονίζεται από τον ζωγράφο, καθισμένη στο νεκροκρέβατο της, έτοιμη να πεθάνει.

Oπότε ο συγκεκριμένος τάφος είναι της Ρωξάνης.

Πως όμως έφτασε ο Μιχαήλ Ρωμανός στον αποσυμβολισμό του έργου;

"...Αναζητώντας αναγεννησιακά έργα τέχνης, για μελέτη σχετικά με τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ύστερα από μαρτυρίες και δημοσιεύσεις ερευνητών στο διαδίκτυο, ότι πιθανώς οι καλλιτέχνες της Ευρώπης την περίοδο της Αναγέννησης, γνώριζαν το μεγάλο μυστικό του τάφου του Μ.Αλεξάνρου και πολλοί από αυτούς έχουν συμπεριλάβει στα έργα τους στοιχεία που μαρτυρούν πολλά για το θέμα αυτό, έμεινα έκπληκτος όταν αντίκρισα έργα του Ρούμπενς, του Ραφαήλ και του Sodoma. Σε παραστάσεις που εικονίζουν τον Μεγάλο στρατηλάτη με τη σύζυγο του Ρωξάνη, το σκηνικό κοσμείται με Σφίγγες, Καρυάτιδες, σαν αυτές που έφερε στο φως η ανασκαφή στο Λόφο Καστά. Σε ένα από τα έργα του Ρούμπενς μάλιστα, το γυμνό πέλμα της Ρωξάνης δείχνει σαν να πατάει σε πλούσιο χαλί της εποχής που εικονίζει χάρτη μιας τοποθεσίας και μέσα σε Μακεδονικό ρόδακα τον τύμβο της Αμφίπολης και την είσοδο του τάφου.

Η μεγάλη όμως έκπληξη ήρθε όταν αντίκρισα ένα αναγεννησιακό έργο που παρουσιάζει με ένα εντελώς αλληγορικό τρόπο τον γάμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης. Το έργο αποτελεί μία τεράστια τοιχογραφία του Σοντόμα περίπου το 1547, σε ανάκτορο της Ιταλίας και συγκεκριμένα στην βίλα Φαρνεζίνα (Villa Farnesina), μία από τις ωραιότερες αναγεννησιακές επαύλεις που βρίσκεται στην περιοχή Τραστέβερε της Ρώμης, δίπλα στον ποταμό Τίβερη. Η αίθουσα του Γάμου του Αλεξάνδρου με την Ρωξάνη, ήταν το υπνοδωμάτιο του Αγκοστίνο Κίτζι και διακοσμήθηκε από τον ζωγράφο Τζοβάνι Αντόνιο Μπάτσι, γνωστό με το όνομα Ιλ Σοντόμα (Giovanni Antonio Bazzi - IL Sodoma), βασισμένος επάνω σε σχέδια που είχε στην κατοχή του, από τον Αμφιπολίτη ζωγράφο Αετίωνα, που έζησε την εποχή ανέγερσης του μνημείου στην Αμφίπολη (οπότε γνώριζε την αρχιτεκτονική του τάφου αλλά και τα γεγονότα).

Έτσι λοιπόν ο Σοντόμα ζωγράφισε στην αίθουσα έναν κύκλο τοιχογραφιών με γεγονότα από την ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το πιο σημαντικό από τα έργα αυτά είναι η τοιχογραφία των Γάμων του Μ. Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, όπου ο Μακεδόνας βασιλιάς σπεύδει προς τη νύφη Ρωξάνη, περιτριγυρισμένη από ερωτιδείς και περιμένοντας ημίγυμνη τον Αλέξανδρο στην άκρη του κρεβατιού της. Ο Αλέξανδρος εικονίζεται να δίνει στην Ρωξάνη το βασιλικό στέμμα, ενώ ο Υμέναιος μαζί με τον Ηφαιστίωνα παρακολουθεί την σκηνή (διακρίνεται μία αντίδραση στο χέρι του Ηφαιστίωνα, πιθανώς σαν να μην συμφωνεί στην ενέργεια του Αλεξάνδρου).

Και εικονίζεται όντως μία υπέροχη σκηνή γάμου, αλλά παρατηρώντας με πολύ προσοχή ψάχνοντας για σύμβολα που πιθανώς είναι κρυμμένα στο έργο και μαρτυρούν ίσως το μεγάλο μυστικό, βρέθηκα μπροστά στον τάφο της Αμφίπολης και σε μία δραματική σκηνή θανάτου... όπου κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει το νόημα και το συμβολισμό του έργου, γιατί δεν γνώριζαν την αρχιτεκτονική του τάφου, αφού ήταν άγνωστος και δεν είχε ανακαλυθτεί, οπότε για όλους ήταν μία υπέροχη σκηνή γάμου. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ζωγράφος παραπλανούσε το κοινό, με το τίτλο του έργου. Όμως ο τάφος του Λόφου Καστά στην Αμφίπολη, αποκαλύπτεται ..."

Τα σημαντικότερα σημεία του αποσυμβολισμού:

"Βλέπουμε τα πάντα, ακόμη και στοιχεία που δεν έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη ... άλλωστε ποιος περίμενε να δει το εκπληκτικό ψηφιδωτό στο διάδρομο του ταφικού μνημείου, όταν δεν υπάρχει παρόμοιο σε άλλο Μακεδονικό τάφο της περιόδου, από αυτούς που έχουν ανασκαπτεί; ή το καταπληκτικό κεφάλι της Σφίγγας;

Πρωταγωνιστές στην παράσταση ο Αλέξανδρος, που δεσπόζει στο κέντρο της σκηνής, μεγαλόπρεπα και εντυπωσιακά, όπως αρμόζει στο μεγάλο στρατηλάτη, η σύζυγος του η Ρωξάνη ντυμένη με λεπτουφανσμένους χιτώνες, καθισμένη στο κρεβάτι, ο επιστήθιος φίλος του Αλεξάνδρου, Ηφαιστίωνας, με τον Υμέναιο δίπλα του, ο γιος του Αλεξάνδρου που εικονίζεται ως παιδί να παίζει και τρεις δούλες, στα αριστερά της εικόνας. Όλοι είναι μέσα σε ένα υπερπολυτελές δωμάτιο κοσμιμένο με πλούσιο μαρμάρινο διάκοσμο.

Και μία ομάδα αγγέλων (ερωτιδείς) συνυπάρχουν στη σύνθεση με τρόπο ευρηματικό και συμβολικό.

Έξω από το δωμάτιο, στο φόντο της δεξιάς πλευρά, ο ζωγράφος αναπαριστά μία όμορφη πόλη που διασχίζεται από έναν ποταμό που βρέχει τις όχθες της, ενώ γέφυρες την ενώνουν. Είναι η Αμφίπολη και ο φιδίσιος ποταμός της ο Στρυμώνας, που κατά την αρχαιότητα τη χώριζε, γι αυτό και ονομάστηκε η πόλη Αμφί-πολη. Και ενώ έξω από το δωμάτιο υπάρχει μία υπέροχη εικόνα λουσμένη στο φως, μέσα σε αυτό ο νεαρός Υμέναιος που στέκεται πλάι στον Ηφαιστίωνα, κρατάει αναμμένο δαυλό, για να φωτίζει το θάλαμο που είναι σκοτεινός και υπόγειος, καθώς δεν μπαίνει το φως του ήλιου μέσα, αλλά και για να μας αποκαλύψει το μυστικό του ζωγράφου, για όσους μπορούν να το δουν και να το καταλάβουν.

Ακριβώς πίσω του ερμητικά κλειστή η θύρα με το Ιονικό υπέρθυρο, ακριβώς ίδιο με την μαρμάρινη θύρα του θαλάμου, του τύμβου. Κλειστή και απόρθητη.

Σε πρώτο πλάνο μία σειρά από κολόνες σαν κάγκελα περιφρούρησης που δεσμεύουν μεγάλα τμήματα μαρμάρου συμβολίζοντας το μαρμάρινο ολοστρόγγυλο περίβολο του τύμβου που τον προστατεύει και τον οριοθετεί.

Και η Ρωξάνη ετοιμάζεται να ξαπλώσει για τον αιώνιο ύπνο της. Σε κρεβάτι ναόσχημο, με κίονες σαν ταφικό μνημείο, ολοστόλιστο με Σφίγγες και ρόδακες και σαν να διαγράφεται στο τέμπλο του η ξυλόγλυπτη παράσταση της Αρπαγής της Περσεφόνης, ενώ σχέδιο κυμάτιου ίδιο με αυτό του ψηφιδωτού περιτρέχει την οροφή του νεκροκρέβατου της... λευκή, ολόλευκη, μια στιγμή πριν κλείσει για πάντα τα μάτια.

Οι τρεις γυναικείες μορφές που απεικονίζονται όρθιες στα αριστερά της σύνθεσης ως δούλες της Περσίδας πριγκίπισσας, παρουσιάζονται με σχηματισμένο τον τρόμο στα πρόσωπα τους, να στέκουν δίπλα στην ετοιμοθάνατη, έτοιμες να της προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καθώς αυτή θα έχει κλείσει για πάντα τα μάτια. Η κεντρική δούλα μάλιστα μοιάζει με την μορφή της "Καρυάτιδας" που έχει αποκαλυφθεί στο διάδρομο του μνημείου όπου αναπαριστάται με την ίδια ακριβώς στάση (σύμπτωση;) δηλαδή έχει το ένα χέρι της όρθιο και με το άλλο κρατάει τον χιτώνα της. Φοράει ακριβώς τον ίδιο χιτώνα με τη γλυπτική φιγούρα του τύμβου, που είναι ζωσμένος κάτω από το στήθος. Το χρώμα του υφάσματος μάλιστα μας παραπέμπει στο γκρι - πένθιμο χρώμα του άψυχου μαρμάρου.

Είναι λοιπόν η "Καρυάτιδα" μπροστά από την Ρωξάνη που την κοιτάζει με μία παγωμένη θλίψη στο πρόσωπο (σε εισαγωγικά ο όρος "Καρυάτιδα", γιατί πιθανώς να μην έχει σωστά αποδοθεί, ίσως να είναι μαινάδα του Διονύσου των Ορφικών Μυστηρίων).

Η αριστερή δούλα που δείχνει τρομαγμένη από την ένταση της σκηνής κρατάει σφικτά στην αγκαλιά της τα σάβανα της Ρωξάνης, καθώς περιμένει να έρθει η ώρα... ενώ η μελαψή δούλα που προέρχεται από τα βάθη της Αιγύπτου, συμβολίζοντας τις κατακτήσεις του Μεγάλου στρατηλάτη, τρομαγμένη στηρίζεται στον κίονα του ναόσχημου κρεβατιού, σαν να περιμένει να τη συνοδέψει και αυτή, στο μεγάλο της ταξίδι.

Συνεχίζοντας την έρευνα του ο μουσειολόγος και επιμελητής εκθέσεων Μιχαήλ Ρωμανός, παραθέτει αρκετά στοιχεία που διαφαίνονται στο έργο και προκαλούν δέος, όπως ο κυκλικός καθρέπτης που βρίσκεται στο κέντρο της σύνθεσης και δεσπόζει ακριβώς κάτω από το προτεταμένο χέρι του Αλεξάνδρου. Τι το ιδιαίτερο είχε ο καθρέπτης και γιατί να απεικονιστεί στο κέντρο της σύνθεσης; και ακριβώς κάτω από το στέμμα που προσφέρει ο Αλέξανδρος στην Ρωξάνη; Ο ζωγράφος γνωρίζοντας τον Τύμβο της Αμφίπολης και το αρχιτεκτονικό του σχέδιο (κύκλος) μας παρουσιάζει τον κυκλικό καθρέπτη με τη βαριά χρυσή κορνίζα συμβολίζοντας τον τύμβο που περιέχει τον τάφο, άλλωστε ο κυκλικός τύμβος έχει ολόγυρα του μαρμάρινο περίβολο που τον προστατεύει και τον οριοθετεί. Ακόμη και η κορνίζα του κυκλικού καθρέπτη έχει σχέδια με διάταξη λεπιών, που συμβολίζουν την τέλεια διάταξη των μαρμάρινων τμημάτων στον περίβολο του τύμβου.

Είναι λοιπόν ο Τύμβος του λόφου Καστά στην Αμφίπολη, βασιλικός;

Βεβαίως, αυτό μαρτυρά ο συμβολισμός και η απεικόνιση του κυκλικού καθρέπτη στο κέντρο της σύνθεσης, ακριβώς κάτω από το στέμμα που προσφέρει ο Αλέξανδρος στην Ρωξάνη... ακριβώς από κάτω, που μας φανερώνει την στέψη του Τύμβου και όχι της Ρωξάνης, δηλαδή ο Τύμβος στέφεται βασιλικός από τον Αλέξανδρο. Η παράσταση είναι ξεκάθαρη. Και μέσα στον καθρέπτη εικονίζεται ο βασιλικός Τύβμος και τίποτε άλλο.

Και ο Αλέξανδρος έτοιμος να κατέβει τα σκαλοπάτια που βρίσκονται εμπρός του, που φαίνονται σαν δύο επίπεδα πιο κάτω, στο ένα έχει αποθέσει την περικεφαλαία του. Έτοιμος λοιπόν να μεταβεί στον δικό του νεκρικό θάλαμο, που βρίσκεται σε κατώτερο σημείο, εσωτερικά του οικοδομήματος ... Και μέσα σε αυτόν βρίσκονται και όλα τα πρόσωπα της σκηνής. Η πόρτα είναι ερμητικά κλειστή πίσω τους και ασφαλισμένη. Ο τύμβος είναι ο οικογενειακός τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όλα τα προσφιλή του πρόσωπα αναπαύονται για πάντα μαζί του.

Συγκλονιστικές λεπτομέρειες: Ο τάφος βρέθηκε σφραγισμένος με χώμα, ότι ακριβώς κάνουν οι ερωτιδείς (αγγελάκια) δηλαδή, στην οροφή του κρεβατιού, που ετοιμάζονται να ρίξουν ένα βαρύ ύφασμα και να σκεπάσουν εξ ολοκλήρου το κρεβάτι. Και το ύφασμα έχει το χρώμα του χώματος, είναι γκρι.

Σημαντική παρατήρηση: εικονίζονται περισσότεροι του ενός είσοδοι στον τύμβο, εκτός του γνωστού μεγαλοπρεπούς, οι οποίοι πιθανώς θα έρθουν στο φως μετά τη συνέχιση των ανασκαφών !!!

Ο Μιχαήλ Ρωμανός είναι μουσειολόγος, εικαστικός καλλιτέχνης και επιμελητής εκθέσεων, βραβευμένος από τον Όμιλο Τεχνών της UNESCO.

Το φοβερό μυστικό που αποκαλύπτει το αναγεννησιακό έργο σε ανάκτορο της Ρώμης

Μιχαήλ Ρωμανός: Ο ταφικός θάλαμος είναι της Ρωξάνης, ο τύμβος του Λόφου Καστά είναι της οικογένειας του Μεγάλου Αλεξάνδρου... 

"Με αποδοχή των αποτελεσμάτων της ανασκαφής βάση των ανακοινώσεων του υπουργείου Πολιτισμού και εφόσον οι ανασκαφείς μας διαβεβαιώνουν ορθώς ότι πρόκειται για το μοναδικό τάφο του συγκεκριμένου ταφικού μνημείου, τότε βάση της έρευνας μου, το αναγεννησιακό έργο "Οι Γάμοι του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης" που βρίσκεται σε ανάκτορο της Ιταλίας και συγκεκριμένα στη Ρώμη, παρουσιάζει τον τάφο της δολοφονημένης συζύγου του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ρωξάνης, αφού είναι η μοναδική ανθρώπινη φιγούρα που απεικονίζεται από τον ζωγράφο, καθισμένη στο νεκροκρέβατο της, έτοιμη να πεθάνει. 

Oπότε ο συγκεκριμένος ταφικός θάλαμος είναι της Ρωξάνης.

..................................................................................................................

Ο Τύμβος της Αμφίπολης μέσα σε ένα αναγεννησιακό έργο ζωγραφικής !

ο αποσυμβολισμός του έργου από τον Μιχαήλ Ρωμανό

Όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη αποδεικνύουν τη μοναδικότητα του ταφικού μνημείου στο λόφο Καστά στην Αμφίπολη, επισφραγίζοντας το γεγονός ότι πρόκειται για τάφο βασιλικής δυναστείας, με πολύ μεγάλη δύναμη και εξουσία, τον καιρό εκείνο.

Η σύνθεση της παράστασης του μοναδικού ψηφιδωτού της Αρπαγής της Περσεφόνης, αποτελεί προσφιλές θέμα της Ελληνικής Μυθολογίας, το οποίο ζωντανεύει με την εκπληκτική απόδοση των κινήσεων τη δραματικότητα της σκηνής, φανερώνοντας ότι η ελληνική ζωγραφική της περιόδου έχει ήδη κατακτήσει την τρισδιάστατη φόρμα και ανθεί όπως η κεραμική και η μεταλλοτεχνική. Αναμφίβολα αποτελεί τη βάση της πρώιμης Αναγεννησιακής ζωγραφικής και οι ζωγράφοι της Ελληνικής αρχαιότητας μπορούν να συγκριθούν με τους μεγάλους καλλιτέχνες της Ευρωπαϊκής ζωγραφικής όλων των περιόδων. Άλλωστε είναι γνωστό ότι επάνω σε σχέδια των καλλιτεχνών των ελληνιστικών χρόνων που διασώθηκαν και πέρασαν στην κατοχή των Ευρωπαίων καλλιτεχνών, στηρίζεται η άνθηση της Αναγεννησιακής τέχνης. Ακόμη και το στυλ των ενδυμάτων φανερώνει το μεγάλο αυτόν επηρεασμό.

Αναζητώντας λοιπόν έργα Αναγεννησιακά, για μελέτη σχετικά με τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ύστερα από μαρτυρίες και δημοσιεύσεις ερευνητών στο διαδίκτυο, ότι πιθανώς οι καλλιτέχνες της Ευρώπης την περίοδο της Αναγέννησης, γνώριζαν το μεγάλο μυστικό του τάφου του Μ.Αλεξάνρου και πολλοί από αυτούς έχουν συμπεριλάβει στα έργα τους στοιχεία που μαρτυρούν πολλά για το θέμα αυτό, έμεινα έκπληκτος όταν αντίκρισα έργα του Ρούμπενς, του Ραφαήλ και του Sodoma.

Η μεγάλη όμως έκπληξη ήρθε όταν αντίκρισα ένα αναγεννησιακό έργο που παρουσιάζει με ένα εντελώς αλληγορικό τρόπο τον γάμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης.

Το έργο αποτελεί μία τεράστια τοιχογραφία του Σοντόμα περίπου το 1547, σε ανάκτορο της Ιταλίας και συγκεκριμένα στην βίλα Φαρνεζίνα (Villa Farnesina), μία από τις ωραιότερες αναγεννησιακές επαύλεις που βρίσκεται στην περιοχή Τραστέβερε της Ρώμης. Η αίθουσα των Γάμων του Μ. Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, ήταν το υπνοδωμάτιο του Αγκοστίνο Κίτζι και διακοσμήθηκε από τον ζωγράφο Τζοβάνι Αντόνιο Μπάτσι, γνωστό με το όνομα Ιλ Σοντόμα (Giovanni Antonio Bazzi - IL Sodoma), βασισμένος επάνω σε σχέδια που είχε στην κατοχή του, από τον ζωγράφο Αετίων που έζησε την εποχή ανέγερσης του μνημείου στην Αμφίπολη (οπότε γνώριζε την αρχιτεκτονική του τάφου).

Έτσι λοιπόν ο Σοντόμα ζωγράφισε στην αίθουσα έναν κύκλο τοιχογραφιών με γεγονότα από τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το πιο σημαντικό από τα έργα αυτά είναι η τοιχογραφία των Γάμων του Μ. Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, όπου ο Μακεδόνας βασιλιάς σπεύδει προς τη νύφη Ρωξάνη, περιτριγυρισμένη από ερωτιδείς και περιμένοντας ημίγυμνη τον Αλέξανδρο στην άκρη του κρεβατιού της. Ο Αλέξανδρος εικονίζεται να δίνει στην Ρωξάνη το βασιλικό στέμμα, ενώ ο Υμέναιος μαζί με τον Ηφαιστίωνα παρακολουθεί την σκηνή (διακρίνεται μία αντίδραση στο χέρι του Ηφαιστίωνα, πιθανώς σαν να μην συμφωνεί στην ενέργεια του Αλεξάνδρου).

Και εικονίζεται όντως μία υπέροχη σκηνή γάμου, αλλά παρατηρώντας με πολύ προσοχή ψάχνοντας για σύμβολα που πιθανώς είναι κρυμμένα στο έργο και μαρτυρούν ίσως το μεγάλο μυστικό, βρέθηκα μπροστά στον τάφο της Αμφίπολης και σε μία δραματική σκηνή θανάτου...

Και μάλιστα κανείς δεν θα μπορούσε να καταλάβει το νόημα και το συμβολισμό του έργου, γιατί δεν γνώριζαν την αρχιτεκτονική του τάφου, αφού ήταν άγνωστος και δεν είχε ανακαλυπτεί, οπότε για όλους ήταν μία υπέροχη σκηνή γάμου. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι ο ζωγράφος παραπλανούσε το κοινό, με το τίτλο του έργου. Όμως ο τάφος του Λόφου Καστά στην Αμφίπολη έχει ήδη αρχίσει να αποκαλύπτεται ... Και όλοι πλέον μπορούμε βλέποντας το έργο να αποκωδικοποιήσουμε τα σύμβολα που με τόση μαεστρία ο ζωγράφος έχει απεικονίσει, σε μία υποτιθέμενη σκηνή γάμου, που δυστυχώς είναι μία δραματική σκηνή θανάτου.

Παρατηρώντας λοιπόν το έργο ολόκληρος ο τάφος βρίσκεται εμπρός μας και είναι συγκλονιστική η ανάλυση των στοιχείων που μας αποκαλύπτονται.

Βλέπουμε τα πάντα, ακόμη και στοιχεία που δεν έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη και ίσως βρεθούν με την πρόοδο της ανασκαφής ... άλλωστε ποιος περίμενε να δει το εκπληκτικό ψηφιδωτό στο διάδρομο του ταφικού μνημείου, όταν δεν υπάρχει παρόμοιο σε άλλο Μακεδονικό τάφο της περιόδου, από αυτούς που έχουν ανασκαπτεί; ή το καταπληκτικό κεφάλι της Σφίγγας;

Και να ο τάφος αποκαλύπτεται και μαζί το φοβερό μυστικό του έργου. Πρωταγωνιστές στην παράσταση ο Αλέξανδρος, που δεσπόζει στο κέντρο της σκηνής, μεγαλόπρεπα και εντυπωσιακά, όπως αρμόζει στο μεγάλο στρατηλάτη, η σύζυγος του η Ρωξάνη ντυμένη με λεπτουφανσμένους χιτώνες, καθισμένη στο κρεβάτι, ο επιστήθιος φίλος του Αλεξάνδρου, Ηφαιστίωνας, με τον Υμέναιο δίπλα του, ο γιος του Αλεξάνδρου που εικονίζεται ως παιδί να παίζει και τρεις δούλες, στα αριστερά της εικόνας.

Όλοι είναι μέσα σε ένα υπερπολυτελές δωμάτιο κοσμιμένο με πλούσιο μαρμάρινο διάκοσμο.

Μα κανένας δεν είναι χαρούμενος και κανένας δε γελά, όπως αρμόζει στο γεγονός του γάμου, όλοι είναι σχεδόν ακίνητοι και μία απόκοσμη θλίψη είναι σχηματισμένη στα πρόσωπα τους...  δεν ζει κανείς... είναι όλοι μέσα στον τάφο, έχουν ήδη πεθάνει !

Και μία ομάδα αγγέλων (ερωτιδείς) συνυπάρχουν στη σύνθεση με τρόπο ευρηματικό και συμβολικό.

Έξω από το δωμάτιο, στο φόντο της δεξιάς πλευρά, ο ζωγράφος αναπαριστά μία όμορφη πόλη που διασχίζεται από έναν ποταμό που βρέχει τις όχθες της, ενώ γέφυρες την ενώνουν. Είναι η Αμφίπολη και ο φιδίσιος ποταμός της ο Στρυμώνας, που κατά την αρχαιότητα τη χώριζε, γι αυτό και ονομάστηκε η πόλη Αμφί-πολη. Και ενώ έξω από το δωμάτιο υπάρχει μία υπέροχη εικόνα λουσμένη στο φως, μέσα σε αυτό ο νεαρός Υμέναιος που στέκεται πλάι στον Ηφαιστίωνα, κρατάει αναμμένο δαυλό, για να φωτίζει το θάλαμο που είναι σκοτεινός και υπόγειος, καθώς δεν μπαίνει το φως του ήλιου μέσα, αλλά και για να μας αποκαλύψει το μυστικό του ζωγράφου, για όσους μπορούν να το δουν και να το καταλάβουν. Ακριβώς πίσω του ερμητικά κλειστή η θύρα με το Ιονικό υπέρθυρο, ακριβώς ίδιο με την μαρμάρινη θύρα του θαλάμου, του τύμβου.
Κλειστή και απόρθητη.

Σε πρώτο πλάνο μία σειρά από κολόνες σαν κάγκελα περιφρούρησης που δεσμεύουν μεγάλα τμήματα μαρμάρου συμβολίζοντας το μαρμάρινο ολοστρόγγυλο περίβολο του τύμβου που τον προστατεύει και τον οριοθετεί. 

Στο βάθος ο μακρύς διάδρομος με τις κολόνες που σχηματίζουν καμάρες στην οροφή και θόλο και που αποτελεί την μέχρι τώρα ανασκαμένη είσοδο σε αυτόν και η κόρη με την μορφή της "Καρυάτιδας" (σε εισαγωγικά ο όρος, γιατί πιθανώς να μην έχει σωστά αποδοθεί, ίσως να είναι μαινάδα του Διονύσου των Ορφικών Μυστηρίων), δίπλα ακριβώς στην Ρωξάνη, όπου κρατάει με το ένα χέρι τον χιτώνα της και το άλλο όρθιο στο κεφάλι της στάμνα ή νυφική υδρία για την τελετή, φοράει ακριβώς τον ίδιο χιτώνα με την γλυπτική φιγούρα του τύμβου που είναι ζωσμένος ακριβώς κάτω από το στήθος. Το χρώμα του υφάσματος μας παραπέμπει στο γκρι χρώμα του άψυχου μαρμάρου.

Είναι λοιπόν η "Καρυάτιδα" μπροστά από την Ρωξάνη που την κοιτάζει με μία παγωμένη θλίψη στο πρόσωπο.

Και η Ρωξάνη ετοιμάζεται να ξαπλώσει για τον αιώνιο ύπνο της. Σε κρεβάτι ναόσχημο, με κίονες σαν ταφικό μνημείο, ολοστόλιστο με Σφίγγες και ρόδακες και σαν να διαγράφεται στο τέμπλο του η ξυλόγλυπτη παράσταση της Αρπαγής της Περσεφόνης, ενώ σχέδιο κυμάτιου ίδιο με αυτό του ψηφιδωτού περιτρέχει την οροφή του νεκροκρέβατου της... λευκή, ολόλευκη, μια στιγμή πριν κλείσει για πάντα τα μάτια.

Και ο Αλέξανδρος την στεφανώνει.

Έτοιμος να κατέβει τα σκαλοπάτια που βρίσκονται εμπρός του, που φαίνονται σαν δύο επίπεδα πιο κάτω, στο ένα έχει αποθέσει την περικεφαλαία του. Έτοιμος λοιπόν να μεταβεί στον δικό του νεκρικό θάλαμο, που βρίσκεται σε κατώτερο σημείο (υπόγειο) εσωτερικά του οικοδομήματος ... Και μέσα σε αυτόν βρίσκονται και όλα τα πρόσωπα της σκηνής. Η πόρτα είναι ερμητικά κλειστή πίσω τους και ασφαλισμένη. Είναι ο οικογενειακός τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όλα τα προσφιλή του πρόσωπα αναπαύονται για πάντα μαζί του.

Συγκλονιστικές λεπτομέρειες: Ο τάφος βρέθηκε σφραγισμένος με χώμα, ότι ακριβώς κάνουν οι ερωτιδείς (αγγελάκια) δηλαδή, στην οροφή του κρεβατιού, που ετοιμάζονται να ρίξουν ένα βαρύ ύφασμα και να σκεπάσουν εξ ολοκλήρου το κρεβάτι. Και το ύφασμα έχει το χρώμα του χώματος, είναι γκρι και πένθιμο.

Σημαντική παρατήρηση: εικονίζονται περισσότεροι του ενός είσοδοι στον τάφο, εκτός του γνωστού μεγαλοπρεπούς !!!

Το έργο αυτό του Σοντόμα, βασίζεται επάνω σε σχέδια του Αετίων: Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης του 4ου αι. π.Χ. Είχε ακολουθήσει το Μ. Αλέξανδρο στην εκστρατεία του και εμπνευσμένος από το γάμο του με την Περσίδα πριγκίπισσα Ρωξάνη, δημιούργησε τον περίφημο πίνακά του "Οι γάμοι του Αλέξανδρου και της Ρωξάνης" (237 π.Χ.). Ο πίνακας αυτός βρέθηκε μετέπειτα στην Ιταλία, τον είχε δει ο Λουκιανός το 180 μχ, όπως μαρτυρεί σε έργο του και πιθανώς να υπάρχει ακόμη σε κάποια από τις μεγάλες ιδιωτικές συλλογές.

Ερευνώντας μια τοιχογραφία που παρουσιάζει τους Γάμους του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, Αποκαλύπτεται ο Τύμβος της Αμφίπολης ...

Όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως από την αρχαιολογική σκαπάνη αποδεικνύουν τη μοναδικότητα του ταφικού μνημείου στο λόφο Καστά στην Αμφίπολη, επισφραγίζοντας το γεγονός ότι πρόκειται για τάφο βασιλικής δυναστείας, με πολύ μεγάλη δύναμη και εξουσία, τον καιρό εκείνο.

Η σύνθεση της παράστασης του μοναδικού ψηφιδωτού της Αρπαγής της Περσεφόνης, αποτελεί προσφιλές θέμα της Ελληνικής Μυθολογίας, το οποίο ζωντανεύει με την εκπληκτική απόδοση των κινήσεων τη δραματικότητα της σκηνής, φανερώνοντας ότι η ελληνική ζωγραφική της περιόδου έχει ήδη κατακτήσει την τρισδιάστατη φόρμα και ανθεί όπως η κεραμική και η μεταλλοτεχνική. Αναμφίβολα αποτελεί τη βάση της πρώιμης Αναγεννησιακής ζωγραφικής και οι ζωγράφοι της Ελληνικής αρχαιότητας μπορούν να συγκριθούν με τους μεγάλους καλλιτέχνες της Ευρωπαϊκής ζωγραφικής όλων των περιόδων. Άλλωστε είναι γνωστό ότι επάνω σε σχέδια των καλλιτεχνών των ελληνιστικών χρόνων που διασώθηκαν και πέρασαν στην κατοχή των Ευρωπαίων καλλιτεχνών, στηρίζεται η άνθηση της Αναγεννησιακής τέχνης. Ακόμη και το στυλ των ενδυμάτων φανερώνει το μεγάλο αυτόν επηρεασμό. 

Αναζητώντας λοιπόν έργα Αναγεννησιακά, για μελέτη σχετικά με τη ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ύστερα από μαρτυρίες και δημοσιεύσεις ερευνητών στο διαδίκτυο, ότι πιθανώς οι καλλιτέχνες της Ευρώπης την περίοδο της Αναγέννησης, γνώριζαν το μεγάλο μυστικό του τάφου του Μ.Αλεξάνρου και πολλοί από αυτούς έχουν συμπεριλάβει στα έργα τους στοιχεία που μαρτυρούν πολλά για το θέμα αυτό, έμεινα έκπληκτος όταν αντίκρισα έργα του Ρούμπενς, του Ραφαήλ και του Sodoma. Σε παραστάσεις που εικονίζουν τον Μεγάλο στρατηλάτη με τη σύζυγο του Ρωξάνη, το σκηνικό κοσμείται με Σφίγγες, Καρυάτιδες, σαν αυτές που έφερε στο φως η ανασκαφή στο Λόφο Καστά. Σε ένα από τα έργα του Ρούμπενς μάλιστα, το γυμνό πέλμα της Ρωξάνης δείχνει σαν να πατάει σε πλούσιο χαλί της εποχής που εικονίζει χάρτη μία τοποθεσίας και μέσα σε Μακεδονικό ρόδακα τον τύμβο της Αμφίπολης και την είσοδο του τάφου. 

Η μεγάλη όμως έκπληξη ήρθε όταν αντίκρισα ένα αναγεννησιακό έργο που παρουσιάζει με ένα εντελώς αλληγορικό τρόπο τον γάμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης. 

Το έργο αποτελεί μία τεράστια τοιχογραφία του Σοντόμα περίπου το 1547, σε ανάκτορο της Ιταλίας και συγκεκριμένα στην βίλα Φαρνεζίνα (Villa Farnesina), μία από τις ωραιότερες αναγεννησιακές επαύλεις που βρίσκεται στην περιοχή Τραστέβερε της Ρώμης, δίπλα στον ποταμό Τίβερη. Η αίθουσα των Γάμων του Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, ήταν το υπνοδωμάτιο του Αγκοστίνο Κίτζι και διακοσμήθηκε από τον ζωγράφο Τζοβάνι Αντόνιο Μπάτσι, γνωστό με το όνομα Ιλ Σοντόμα (Giovanni Antonio Bazzi - IL Sodoma), βασισμένος επάνω σε σχέδια που είχε στην κατοχή του, από τον ζωγράφο Αετίων που έζησε την εποχή ανέγερσης του μνημείου στην Αμφίπολη (οπότε γνώριζε την αρχιτεκτονική του τάφου). 

Έτσι λοιπόν ο Σοντόμα ζωγράφισε στην αίθουσα έναν κύκλο τοιχογραφιών με γεγονότα από την ζωή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το πιο σημαντικό από τα έργα αυτά είναι η τοιχογραφία των Γάμων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Ρωξάνης, όπου ο Μακεδόνας βασιλιάς σπεύδει προς τη νύφη Ρωξάνη, περιτριγυρισμένη από ερωτιδείς και περιμένοντας ημίγυμνη τον Αλέξανδρο στην άκρη του κρεβατιού της. Ο Αλέξανδρος εικονίζεται να δίνει στην Ρωξάνη το βασιλικό στέμμα, ενώ ο Υμέναιος μαζί με τον Ηφαιστίωνα παρακολουθεί την σκηνή (διακρίνεται μία αντίδραση στο χέρι του Ηφαιστίωνα, πιθανώς σαν να μην συμφωνεί στην ενέργεια του Αλεξάνδρου).

Και εικονίζεται όντως μία υπέροχη σκηνή γάμου, αλλά παρατηρώντας με πολύ προσοχή ψάχνοντας για σύμβολα που πιθανώς είναι κρυμμένα στο έργο και μαρτυρούν ίσως το μεγάλο μυστικό, βρέθηκα μπροστά στον τάφο της Αμφίπολης και σε μία δραματική σκηνή θανάτου... 

Eφημερίδα ESPRESSO Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014...

δισέλιδο στην Esspeso

Είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο τύμβος στο λόφο Καστά στην Αμφίπολη !

Αποκάλυψη κεφαλή Καρυάτιδας
φωτό: Υπουργείο Πολιτισμού

Από την πρώτη στιγμή που ήρθε στο φως η είσοδος του ταφικού μνημείου στο λόφο Καστά στην Αμφίπολη, με τις εκπληκτικές σφίγγες σε αντιμέτωπη στάση να την φρουρούν, είμαι πεπεισμένος ότι το αρχιτεκτονικό οικοδόμημα αποτελεί ταφικό μνημείο υψίστης σημασίας. 

Ένας τόσο εντυπωσιακός τύμβος, που δεσπόζει στην ευρεία περιοχή της Αμφίπολης, δεν μπορεί να είναι κανενός άλλου ανθρώπου, πλην του μεγάλου στρατηλάτη Αλεξάνδρου θεοποιημένου Φαραώ και κοσμοκράτορα, τον καιρό εκείνον. 

Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τι με κάνει να το πιστεύω αυτό: 
Επάνω στον τύμβο του μνημείου υπήρχε στην κορυφή του, υπερμεγέθης μαρμάρινος λέοντας (τμήματα του οποίου αποκαλύφτηκαν και το γλυπτό αναστηλώθηκε εκ νέου σε κοντινή τοποθεσία). Λέοντας: Συμβολίζει την δύναμη, την εξουσία, την κατάκτηση. (το λιοντάρι είναι ο βασιλιάς του ζωικού βασιλείου). Βασιλιάς. (λιοντάρια φυλάνε την πύλη των Πολύχρυσων Μυκηνών - πανίσχυρο Βασίλειο των Ατρειδών, στους προϊστορικούς χρόνους). Ποιος άλλος άνθρωπος θα μπορούσε να ταυτιστεί με τον λέοντα; Ποιος ήταν τότε ο μέγας στρατηλάτης; ο κατακτητής του κόσμου; Μόνο ένας: Ο Αλέξανδρος ο Μέγας.

Aπό κείμενο του Πλουτάρχου προκύπτει ότι το σύμβολο του Αλεξάνδρου ήταν ο λέων. Έτσι ο λέων που ήταν επάνω στον τύμβο μας παραπέμπει ευθέως στον μεγάλο στρατηλάτη. 

Σε χρυσά νομίσματα εποχής Μ. Αλεξάνδρου εικονίζεται ο Ηρακλής να φοράει λεοντή (ο Αλέξανδρος θαύμαζε τον Ηρακλή για τη δύναμη και τα κατορθώματα του). Η λεοντή του Ηρακλή σύντομα έγινε το σύμβολο του μεγάλου κατακτητή. 
Μόνο ένας λέοντας θα μπορούσε να στηθεί από τον αρχιτέκτονα του τύμβου στην κορυφή του, για να είναι ορατός από πολύ μακριά και να θυμίζει σε όλους όσους τον αντίκριζαν τη δύναμη του μοναδικού ανδρός, που κατάφερε να κατακτήσει λαούς και πολιτισμούς.

Μεγαλειώδεις πολιτισμούς όπως της Αιγύπτου, όπου στην Όαση της Σίουα, ο Μέγας Αλέξανδρος θεοποιήθηκε και έγινε Φαραώ - θεός. Και οι τάφοι των σπουδαίων Φαραώ φυλάσσονται από σφίγγες. 

Να λοιπόν η ύπαρξη των σφιγγών στην είσοδο του ταφικού μνημείου, γιατί ως Φαραώ - θεός, ο Μέγας Αλέξανδρος χρειάζονταν τα φανταστικά αυτά δημιουργήματα, να φυλάνε την είσοδο, όπως στις μεγάλες πυραμίδες των Φαραώ. (Ελληνικού ρυθμού όμως, όχι Αιγυπτιακού). Οι Ελληνικές σφίγγες είχαν όμορφα γυναικεία πρόσωπα και στήθος, σε αντίθεση με τις Αιγυπτιακές που είχαν αντρικά και φορούσαν κλαφτ (σκέπασμα κεφαλής), καθώς επίσης είχαν και μεγάλα φτερά. Στη γλυπτική αποτύπωση τους ο Ελληνικές σφίγγες στέκονται πάντα στα δύο πίσω πόδια τους, σαν να είναι σε κατάσταση επιφυλακής, ενώ οι Αιγυπτιακές είναι ξαπλωμένες στη βάση τους.

Ποιος άλλος κοινός θνητός θα μπορούσε να έχει σφίγγες από μάρμαρο Θάσου ύψους 2 μέτρων η καθεμιά να τον φυλάνε; και γιατί σφίγγες; Μόνο ο Αλέξανδρος ήταν θεοποιημένος Βασιλιάς Φαραώ. 

Γιγάντιος τύμβος. 

Μάρμαρο Θάσου σε όλον τον τύμβο - εξωτερικά και εσωτερικά - πολυδάπανη κατασκευή με υλικό πανάκριβο την εποχή εκείνη. Ποιος μπορούσε να χρηματοδοτήσει ένα τόσο γιγάντιο έργο; 

Ρόδακες διακοσμούν το εσωτερικό του μνημείου. Οι ρόδακες διακοσμούν και τη χρυσή λάρνακα του Φιλίππου, καθώς από την αρχαιότητα θεωρούνται βασιλικά διακοσμητικά μοτίβα. 

Καρυάτιδες με περίσσια ομορφιά και κομψότητα αντικαθιστούν τις κολόνες της εισόδου του θαλάμου. Ίσως έχουν εκτός από διακοσμητικό σκοπό και συμβολικό. 

 
Ναι είναι ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου !!!

Βαριά μαρμάρινη πόρτα ερμητικά κλειστή κρατάει αιώνες το μυστικό.

Αναμένουμε την αρχαιολογική σκαπάνη να το επιβεβαιώσει...

Το έργο που δώρισα στην Αμάλ Κλούνευ

Εφημερίδα ESPRESSO

Εικαστική έκθεση στην Μύκονο εμπνευσμένη από την εκκλησιά της Παραπορτιανής

Σε 4 κεντρικά σημεία της Μυκόνου τα έργα του Μιχαήλ Ρ

Μία πρωτότυπη εικαστική έκθεση λαμβάνει χώρα έως τα τέλη του Αυγούστου, παρουσιάζοντας σε κεντρικά σημεία της χώρας της Μυκόνου με την υποστήριξη και τη συνεργασία της ΚΔΕΠΠΑΜ και της Ιταλικής εταιρείας REALIZE, την ενότητα έργων μου, η οποία εμπνέεται από τη μοναδική ομορφιά της εκκλησιάς της Παναγιάς της Παραπορτιανής !

Το πρωτότυπο αυτό εικαστικό project χαράσσει μία διαδρομή τέχνης μέσα στη χώρα της Μυκόνου και προσκαλεί φιλότεχνους και μη, να ανακαλύψουν τα ιδιαίτερα έργα τέχνης μου, που έχουν τοποθετηθεί και φιλοξενούνται, σε κομβικά σημεία, από την περιοχή του Κάστρου όπου βρίσκεται η εκκλησιά της Παναγιάς, το παλαιό λιμάνι έως και την περιοχή της Φάμπρικας !

Τα έργα επιμελώς τακτοποιημένα στους χώρους φιλοξενίας τους, αποτελούν στο σύνολο τους μία ιδιαίτερη εικαστική έκθεση. Έτσι δημιουργείται ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ του κοινού και της τέχνης καθώς υπάρχει μία αέναη συμφωνία με τα εκθέματα, τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυκόνου, την υπέροχη εκκλησιά.

Μικρές ενότητες έργων φιλοξενούνται στο Ξενοδοχειακό συγκρότημα LETO, στο Δημοτικό Κήπο Μελετόπουλου, στο φουαγέ της Δημοτικής Πινακοθήκης Μυκόνου (ΚΔΕΠΠΑΜ) καθώς και στην Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά, όπου το κοινό μπορεί να επισκεφτεί στις ώρες λειτουργίας των εκάστοτε χώρων.

Η εκκλησιά της Παναγιάς της Παραπορτιανής που αποτελεί ουσιαστικά σύμπλεγμα πέντε μικρότερων εκκλησιών που ενώνονται σε ένα μεγάλο ιδιαίτερο οικοδόμημα, είναι ένα θαυμάσιο έργο τέχνης της λαϊκής Μυκονιάτικης αρχιτεκτονικής, γεγονός που με έχει εμπνεύσει και έχει γίνει η "Μούσα" μου, στην τελευταία εικαστική δουλειά μου !

ΚΔΕΠΠΑΜ - Φουαγέ Δημοτικής Πινακοθήκης Μυκόνου

Δημοτικός Κήπος Μελετόπουλου

LΕTO HOTEL

Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης

.............................................................................

Για την έκθεση μου στην Μύκονο στην εφημερίδα "ΒΡΑΔΥΝΗ" της Κυριακής 

Εφημερίδα "ΒΡΑΔΥΝΗ" της Κυριακής 14/9/2014

...............................................

Εικαστικά Ελλάδος !

Ότι πιο ενδιαφέρον συμβαίνει στην Ελληνική εικαστική σκηνή ... Μία έγκριτη ομάδα ανθρώπων των εικαστικών τεχνών επιλέγουν ότι πιο hot συμβαίνει στις Ελληνικές γκαλερί και όχι μόνο... Επιμέλεια ύλης - αρχισυνταξία: Nick Vrettos

Δευτέρα, 25 Αυγούστου 2014

Επίσκεψη στην έκθεση του Μιχαήλ Ρωμανού στην Μύκονο (εικόνες)

Με αφορμή την πρόσκληση της ΚΔΕΠΠΑΜ, η οποία υποστηρίζει την έκθεση του Ρωμανού στην Μύκονο και σε συνδυασμό ότι η έκθεση του γνωστού καλλιτέχνη διοργανώνετε στο αγαπημένο μας νησί το δεύτερο μισό του Αυγούστου (14-30/8) επισκεφτήκαμε την Μύκονο για να δούμε από κοντά την ενότητα των νέων έργων του, που εμπνέονται από την εκκλησιά της Παραπορτιανής ! 

Στην Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου μας υποδέχτηκε η κυρία Κατερίνα Ζουγανέλη, η οποία μας ξενάγησε στους χώρους του πανέμορφου κτηρίου (δωρεά στο Δήμο Μυκόνου της ζωγράφου Μαρίας Ιγγλέση) και μας παρουσίασε τα έργα του Μιχαήλ Ρωμανού τα οποία φιλοξενούνται στο φουαγέ της Πινακοθήκης καθώς επίσης μας εξήγησε την ιδέα του πρωτότυπου project που υποστηρίζει η ΚΔΕΠΠΑΜ (Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος, Παιδείας και Ανάπτυξης Μυκόνου) το οποίο αναπτύσσεται σε τέσσερα κομβικά σημεία της χώρας του νησιού.


Σε αυτά τα σημεία βρίσκονται τα έργα του καλλιτέχνη της ενότητας "Παραπορτιανή" που φιλοτέχνησε ειδικά για την Μύκονο εμπνευσμένα από την αρχιτεκτονική της μοναδικής εκκλησιάς που δεσπόζει στην περιοχή του Κάστρου και αγναντεύει το Αιγαίο. Το πρωτότυπο αυτό εικαστικό project χαράσσει μία διαδρομή τέχνης μέσα στη χώρα της Μυκόνου και προσκαλεί φιλότεχνους και μη, να ανακαλύψουν τα έργα τέχνης του Μιχαήλ Ρωμανού, που έχουν τοποθετηθεί και φιλοξενούνται, σε κεντρικά σημεία, από το Ματογιάννη, το παλαιό λιμάνι έως και την περιοχή της Φάμπρικας !

Τα έργα επιμελώς τακτοποιημένα στους χώρους φιλοξενίας τους, αποτελούν στο σύνολο τους μία ιδιαίτερη εικαστική έκθεση. Έτσι δημιουργείται ένας εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ του κοινού και της τέχνης καθώς υπάρχει μία αέναη συμφωνία με τα εκθέματα, τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Μυκόνου, την υπέροχη εκκλησιά. Τα έργα στην Πινακοθήκη Μυκόνου μπορούν οι επισκέπτες να τα δουν και να τα θαυμάσουν καθημερινά ώρες γραφείων εκτός αργιών και Σαββατοκύριακου, έως τα τέλη του μήνα.

Αφήνοντας την Πινακοθήκη κατευθυνθήκαμε προς το παλαιό λιμάνι Μυκόνου για να επισκεφτούμε το ιστορικό ξενοδοχειακό συγκρότημα LETO, όπου φιλοξενείτε ένα μέρος της ενότητας στον χώρο υποδοχής του ξενοδοχείου. Το εντυπωσιακό ξενοδοχείο, από τα στολίδια της Μυκόνου σε διεύθυνση της κυρίας Κατερίνας Πανταζοπούλου, συμμετέχει στο πρωτότυπο αυτό καλλιτεχνικό project που χαράσσει μία πολύ ενδιαφέρουσα εικαστική διαδρομή στην Μύκονο, παρουσιάζοντας τα κόκκινα έργα του Ρωμανού ! Τα έργα τακτοποιημένα με πολύ ακρίβεια στο χώρο συνθέτουν ένα εντυπωσιακό τρίπτυχο σε κεραμιδί-κόκκινες αποχρώσεις που τραβούν την προσοχή και εντυπωσιάζουν όχι μόνο τους φιλότεχνους επισκέπτες του ξενοδοχείου. Το επιλεγμένο σημείο έκθεσης τους στο ξενοδοχείο δίπλα στη βιτρίνα του κοσμηματοπωλείου Ηλία Λαλαούνη στο χώρο υποδοχής, αποτελεί ένα ξεχωριστό σημείο έκθεσης.

Το ξενοδοχείο LETO από τα ομορφότερα ξενοδοχειακά συγκροτήματα της Μυκόνου, παρέχει ένα εξαιρετικό μενού που βασίζεται στην ντόπια και διεθνή κουζίνα, όπου απολαύσαμε δίπλα στην υπέροχη πισίνα. 

Το Εστιατόριο του ξενοδοχείου θέλοντας να ικανοποιήσει ακόμη και τους πιο ρομαντικούς και ιδιόρρυθμους, τους λάτρεις της απαλής μουσικής και της ειδυλλιακής ατμόσφαιρας, αλλά περισσότερο τους λάτρεις του καλού φαγητού και κρασιού, έχει δημιουργήσει τον ιδανικό χώρο για να χαλαρώσετε και να απολαύσετε μοναδικές συνταγές... Εξωτικοί φοίνικες, πλατύφυλλες δάφνες και νυχτολούλουδα πλημμυρίζουν το χώρο γύρω από την πισίνα με τα αρώματα τους, σε σημείο που να σας κάνουν να αμφιβάλετε για το που ακριβώς βρίσκεστε ! Όμως καθώς το βλέμμα σας απομακρύνεται από τον κήπο και γυρίζει προς τον ιστορικό οικισμό της Χώρας ή το πολυσύχναστο λιμάνι της Μυκόνου, θα εκπλαγείτε – ακόμη μια φορά – από την ποικιλία δραστηριοτήτων που έχει να προσφέρει αυτό το νησί !

Το Ξενοδοχείο Leto είναι μοναδικό στο νησί της Μυκόνου, λόγω της ιδανικής τοποθεσίας του στο στενό παραλιακό δρόμο του Παλιού Λιμανιού και στο κέντρο της Χώρας. Αποτελεί μια κλασική επιλογή καθώς διαθέτει εγκαταστάσεις Α' κατηγορίας, ενώ προσφέρει υπηρεσίες και παροχές υψηλών προδιαγραφών από το 1953 – οπότε και αποτέλεσε το πρώτο Ξενοδοχείο Α' κατηγορίας στη Μύκονο! Το Ξενοδοχείο είναι χτισμένο σύμφωνα με το Νεοκλασικό στυλ διακόσμησης και αποτελείται από 25 καλαίσθητα διακοσμημένα δωμάτια. Όλα διαθέτουν μπαλκόνι με θέα προς το λιμάνι της Μυκόνου και το Αιγαίο Πέλαγος !

Όσο για τις γαστρονομικές προτάσεις του Leto, μάλλον θα χρειαστείτε αρκετό χρόνο μέχρι να αποφασίσετε τι θα παραγγείλετε! Το μενού περιλαμβάνει συνταγές από ολόκληρη τη Μεσόγειο, με έμφαση βέβαια στην Ελληνική κουζίνα! Τα διασημότερα παραδοσιακά πιάτα από διαφορετικά μέρη της Ελλάδας βρίσκονται στο τραπέζι σας...

Απολαύσαμε τη θέα της πόλης της Μυκόνου από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου, στο ίδιο σημείο που πριν από χρόνια η αγαπημένη μας ηθοποιός Ρένα Βλαχοπούλου γύριζε τις υπέροχες σκηνές για τηνταινία "Η Παριαζιάνα" και τραγουδούσε "πάρε τα χρώματα του δειλινού, πάρε δροσιά απ' το κύμα, πάρε τη λάμψη του Αυγερινού, πάρε στεριά, πάρε ουρανό, πάρε χαρά, πάρε βουνό, πάρε το φως... και ξεκίνα". Έτσι και εμείς ξεκινήσαμε για τον επόμενο χώρο φιλοξενίας των έργων της έκθεσης του Μιχαήλ Ρωμανού στην περιοχή της Φάμπρικας, αφού πλησίαζε και η ώρα που ανοίγει ο συγκεκριμένος χώρος (3-5μμ). Η Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Στέγη Μελέτης, Πολιτισμού και Παράδοσης Μυκόνου.

Μας περίμενε η Μαρουλίνα, με το χαμόγελο στα χείλη, μας υποδέχτηκε στο αρχοντικό που στεγάζει την βιβλιοθήκη του διακεκριμένου Μυκονιάτη ποιητή και πεζογράφου που υπήρξε το πατρικό του σπίτι, πριν δωριστεί στον Δήμο Μυκόνου και λειτουργήσει ως Βιβλιοθήκη. O κύριος Παναγιώτης Κουσαθανάς, έχει εκδώσει 25 βιβλία με ποιήματα, διηγήματα, κείμενα για τον πολιτισμό και την ιστορία της Μυκόνου και έχει μεταφράσει αγγλόφωνη ποίηση. Το πρώτο βιβλίο του "Συρραφή ονείρων" (ποιήματα, 1980) έχει τιμηθεί με το Βραβείο Μαρίας Περ. Ράλλη. Το έργο του Μιχαήλ Ρωμανού δεσπόζει στον χώρο του μεγάλου σαλονιού, ανάμεσα σε μία μεγάλη συλλογή βιβλίων, περίτεχνων αντικειμένων, έργων τέχνης και επίπλων με πολύ όμορφη αισθητική, μιας άλλης εποχής !!!

Ένα από τα ομορφότερα έργα της ενότητας εκτίθεται στην συγκεκριμένη Βιβλιοθήκη που βρίσκεται στην οδό Μέλπως Αξιώτη 56, στην περιοχή Φάμπρικα. Η Βιβλιοθήκη – Στέγη πολιτισμού, ένας ακόμα σπουδαίος πολιτιστικός πόλος με αποδέκτη την τοπική κοινωνία, αλλά και τους ερευνητές της Ιστορίας και του πολιτισμού της Μυκόνου, αποτελεί για τον ευρύτερα αναγνωρισμένο και πολυπράγμονα λόγιο Παν. Κουσαθανά έργο ζωής, που τιμά το νησί και την πνευματική του παράδοση...

Η Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά εκτός από αναγνωστήριο-βιβλιοθήκη-ησυχαστήριο, χώρος ακρόασης μουσικής, μελέτης και έρευνας, είναι επίσης χώρος κοινωνικής δραστηριοποίησης με την πραγματοποίηση λογοτεχνικών αναγνώσεων και αναλύσεων, μουσικών ακροάσεων, προβολής διαφανειών, ντοκιμαντέρ και αξιόλογων έργων της έβδομης τέχνης, συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων, μουσικών εκδηλώσεων από μικρά σύνολα ή σολίστες, καλλιτεχνικών, λαογραφικών ή ιστορικών περιοδικών εκθέσεων με έργα αξιόλογων καλλιτεχνών, σεμιναρίων, συμποσίων, συζητήσεων, διαλέξεων, εισηγήσεων, μαθημάτων από συγγραφείς και επιστήμονες και γενικώς είναι χώρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων ποιότητας, δηλαδή μια πνευματική στέγη στο νησί, αλλά με τρόπο που δεν περιορίζεται η τακτική και συνηθισμένη καθημερινή λειτουργία της. 


Η Βιβλιοθήκη Π. Κουσαθανά, όπως ακριβώς δηλώνει το πλήρες όνομά της, λειτουργεί ως μια ζεστή, φιλόξενη πολιτιστική στέγη. Ενισχύει και διευκολύνει τους ερευνητές στις λογοτεχνικές, μουσικές, ιστορικές κ.λπ. μελέτες τους, ιδιαιτέρως στις μελέτες και έρευνές τους για την Ιστορία, τον Πολιτισμό και την Παράδοση της Μυκόνου και των Κυκλάδων, και με το πλουσιότατο πνευματικό και καλλιτεχνικό υλικό το οποίο διαθέτει θα βρίσκεται στην υπηρεσία όλων των κατοίκων της Μυκόνου αποτελώντας πνευματική ανάσα γι αυτούς, ιδιαιτέρως τους νέους, αλλά και τους επισκέπτες του νησιού... 
Το πνεύμα και ο σκοπός της δημιουργίας της Βιβλιοθήκης, ξεκινά από τη στοργή για τον άνθρωπο και την ιδιαίτερη πατρίδα του ιδρυτή της, τη Μύκονο, με τον άγνωστο στους περισσότερους Πολιτισμό και Ιστορία, τον σημαδεμένο τα τελευταία χρόνια από το κυνήγι του άπληστου κέρδους, τις ακρότητες ενός αχαλίνωτου, ανεξέλεγκτου μαζικού τουρισμού και μιας προκλητικά υβριστικής και χυδαίας ματαιοδοξίας στο όνομα των οποίων έχουν χαθεί αναντικατάστατες και πολύτιμες αξίες και ομορφιές... 

Κατηφορίζοντας προς το κέντρο του νησιού κάνοντας μία μικρή στάση στους ανεμόμυλους για μια αναμνηστική φωτογραφία, περνώντας την Αλευκάντρα και την Μητρόπολη της χώρας, φτάσαμε για να απολαύσουμε ένα δροσερό καφέ στον Δημοτικό Κήπο του Μελετόπουλου και να δούμε την γαλάζια ενότητα των έργων του Ρωμανού, που φιλοξενείται από τον σκηνοθέτη και επιμελητή σημαντικών γεγονότων κύριο Αντώνη Θεοχάρη Κιούκα. Στον κατάφυτο κήπο του νησιού μία πραγματική όαση, στο κέντρο της πολύβουης πόλης, που αξίζει να επισκεφτείτε μέσα στις φυλλωσιές και τους φοίνικες αντικρίσαμε τα έργα του καλλιτέχνη που εκτίθενται στον ασβεστωμένο τοίχο του κήπου ... και εντυπωσιαστήκαμε !!! 

Τα γαλάζια έργα της ενότητας "Παραπορτιανή" περιβάλουν τον κορμό ενός δέντρου που ξεπροβάλει μέσα από τον λευκό τοίχο του κήπου ... έτσι απλά-απέριττα ... πανέμορφα !!!


Μία καταπληκτική εικαστική σύνθεση που μας εντυπωσίασε μέσα στον υπέροχο κήπο που λειτουργεί επίσης ο Κινηματογράφος ‘Σινέ Μαντώ’ που δημιουργήθηκε το 1995, από το Δήμο Μυκόνου, μέσα στον μοναδικό πνεύμονα πρασίνου στην πόλη της Μυκόνου (Δωρεά Ιωάννη Μελετόπουλου στο Δήμο Μυκόνου το 1957). Σκοπός του ήταν να εμπλουτιστεί η χρήση του κήπου με μια πολιτιστική δραστηριότητα χωρίς να αλλάξει ή αν αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του, ως χώρου αναψυχής. 
  

Ο κήπος διαμορφώθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία του θερινού κινηματογράφου αλλάζοντας στο ελάχιστο δυνατό την μορφολογία του κήπου. Ένας εσωτερικός διάδρομος συνδέει τον χώρο του κιν/φου με το πίσω μέρος του κήπου όπου υπάρχει ένα υπέροχο εκκλησάκι των Ταξιαρχών και ένας περιστεριώνας που έχει μετατραπεί σε café, το CAFÉ MANTO όπου λειτουργεί από το πρωί ως το βράδυ. Ο κινηματογράφος λειτουργεί από 1η Ιουνίου έως αρχές Οκτωβρίου, είναι πρώτης προβολής και φέτος προβάλλει μια μεγάλη ποικιλία ταινιών, όπως ταινίες που απέσπασαν βραβεία Όσκαρ, άλλες μεγάλες εμπορικές επιτυχίες, ένα αφιέρωμα στη σύγχρονη ελληνική παραγωγή και πολλές παιδικές ταινίες.

Ένας καταπράσινος κήπος, που πνίγεται από φοίνικες, πεύκα και μοναδικά πανύψηλα είδη κάκτων. Απάγκιος από ανέμους και πάντα δροσερός, είναι μια απρόσμενη εικόνα για τη Μύκονο...

Εκεί συναντήσαμε τον καλλιτέχνη και είχαμε μία ευχάριστη συνομιλία μαζί του και όπως μας εξήγησε ταξιδεύει στην Μύκονο πάνω από είκοσι χρόνια, με διάφορες αφορμές και πάντοτε συνδυάζει την παραμονή του στο νησί με καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Η εκκλησιά της Παναγιάς της Παραπορτιανής ασκεί μεγάλη επιρροή επάνω του, από τα πρώτα κιόλας ταξίδια του. Άρχισε να την ζωγραφίζει όμως σχετικά πρόσφατα, από την άνοιξη του 2014. "Πάντα με εντυπωσίαζε η μοναδικότητα της αρχιτεκτονικής της" μας είπε "και πάντοτε προσπαθούσα να σκεφτώ με πιο τρόπο να την απαθανατίσω στα έργα μου, στην αρχή την φωτογράφιζα, έχω δεκάδες φωτογραφίες της και πιθανώς στο μέλλον διοργανώσω κάποια έκθεση φωτογραφίας και ίσως εκδόσω λεύκωμα με όλο το φωτογραφικό υλικό ... θα δούμε, είναι μελλοντικό πλάνο και πιθανώς θα χρειαστώ πολύ καλό υποστηρικτή γιατί τα έξοδα θα είναι πολλά ... "

"Τώρα παρουσιάζω στο αγαπημένο μου νησί μία σπονδυλωτή έκθεση ζωγραφικής εμπνευσμένη από την αρχιτεκτονική της, που με εντυπωσίαζε ανέκαθεν. Και είναι σπονδυλωτή γιατί τα έργα φιλοξενούνται σε διαφορετικούς χώρους, σε μικρές ενότητες, γεγονός που το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον γιατί χαράσσει μια όμορφη εικαστική διαδρομή στην χώρα της Μυκόνου και προσκαλεί τους ενδιαφερόμενους, να περπατήσουν τη διαδρομή στα σοκάκια και να τα ψάξουν, να ρωτήσουν, να μάθουν ... Το όλο project με ενθουσίασε πολύ φέτος και το βρίσκω πολύ φρέσκο, έξυπνο, πρωτότυπο ! Στην Μύκονο έχω διοργανώσει όλα αυτά τα χρόνια αρκετές εκθέσεις, σε γκαλερί, σε ξενοδοχεία και στην Δημοτική Πινακοθήκη, με πιο πρόσφατη την έκθεση ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΣ τον Ιούλιο του 2012, με τη συμμετοχή μίας ομάδας νέων καλλιτεχνών αποφοίτων της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών ... "

"Λατρεύω την Μύκονο και θα συνεχίσω να εμπνέομαι από τις ομορφιές της και δεν φοβάμαι μήπως κατηγορηθώ πως είμαι ρομαντικός ή παλιομοδίτης, όσο μπορώ και όπως μπορώ, θα την ζωγραφίζω και πάντα θα επιστρέφω σε αυτήν ... στον αέρα της, στα σοκάκια της, στους ανθρώπους της! Υπάρχει μία αέναη συμφωνία μεταξύ εμένα και του νησιού, από την πρώτη στιγμή που το πρώτο-αντίκρισα πριν χρόνια" 

"Σας ευχαριστώ που παρουσιάζετε την δράση μου αυτή και με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους τους εκλεκτούς μου φίλους στην Μύκονο που βοήθησαν για να πραγματοποιηθεί φέτος τον Αύγουστο το συγκεκριμένο project καθώς και όλους τους υπεύθυνους των χώρων φιλοξενίας των έργων, που αγκάλιασαν και στήριξαν από την πρώτη στιγμή την ιδέα... Μακάρι να είχα περισσότερα έργα για να συμμετείχαν περισσότεροι χώροι στην έκθεση, ίσως του χρόνου"

Δύο έργα διαφορετικής χρωματικής εκδοχής της ενότητας "Παραπορτιανή" του Μιχαήλ Ρωμανού, στην Μύκονο.

που θα δείτε τα έργα:

ΚΔΕΠΠΑΜ - Φουαγέ Δημοτικής Πινακοθήκης Μυκόνου

LΕTO HOTEL

Δημοτικός Κήπος Μελετόπουλου

Βιβλιοθήκη Παναγιώτη Κουσαθανά - Δημοτική Στέγη Μελέτης Πολιτισμού & Παράδοσης

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη

O Μιχαήλ Ρωμανός είναι εικαστικός, επιμελητής εκθέσεων και μουσειολόγος.

Στο ενεργητικό του έχει σημαντικές εικαστικές εκθέσεις υπό την αιγίδα των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού καθώς και του Υπουργείου Εξωτερικών.

Έχει επιμεληθεί την ετήσια έκθεση για την Ειρήνη του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων, ενώ εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε για σειρά ετών τη σπονδυλωτή έκθεση των "Δρώμενων Τέχνης" με τη συνεργασία των Δήμων της Αθήνας και του Πειραιά.

Το καλοκαίρι του 2012 με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, συμμετείχε σε έκθεση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, που πραγματοποιήθηκε για πέντε συνεχή μήνες στο Μουσείο του Καλλιμάρμαρου Σταδίου, με έργο του που έθιγε την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Αθήνα ! Η έκθεση αυτή στάθηκε η αφορμή για να ασχοληθεί ενεργά με το ζήτημα της επιστροφής των Γλυπτών, διοργανώνοντας εκθέσεις με κεντρικό άξονα το αίτημα της επιστροφής και δημοσιεύοντας άρθρα του με σκοπό την ευαισθητοποίηση φιλότεχνων και μη, ως προς το σκοπό αυτό.

Toν Ιούνιο του 2014 παρουσίασε την πρώτη ολοκληρωμένη ατομική έκθεση με θέμα "Ιππείς-Δυτική Ζωφόρος Παρθενώνα" στην Πινακοθήκη του Πειραιά αφιερωμένη στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Νick Vrettos