Ένας άνθρωπος της τέχνης - Ο Μιχαήλ Ρωμανός
...απαντά στο Ερωτηματολόγιο του Προυστ, αποκλειστικά στο PRESS-GR
(Επιμέλεια: Αντώνης-Μάριος Παπαγιάννης)
 |
| Ο Μιχαήλ Ρωμανός προλογίζει την έκθεση του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων 'Ελληνικά χρώματα - Ειρηνικά χρώματα' στο Μελίνα (21 Σεπτεμβρίου 2009) |
 |
| Σάκης Ρουβάς, Μιχαήλ Ρωμανός |
 |
| Μιχαήλ Ρωμανός, Άγγελος Δεληβορριάς |
 |
| Ο Μιχαήλ Ρωμανός με τον κορυφαίο Έλληνα σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο |
Η απόλυτη ευτυχία για σένα είναι;
Να είμαι καλά, για να μπορώ να δημιουργώ, να προσφέρω, να δίνω αγάπη στους ανθρώπους γύρω μου, να τους κάνω ευτυχισμένους, χαρούμενους, να βοηθάω χωρίς να περιμένω κανένα αντάλλαγμα ...
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
H σκέψη ότι αρχίζει μια καινούργια καλή μέρα καθώς και τα δεκάδες τηλέφωνα που έχω να κάνω για την προετοιμασία μίας έκθεσης που επιμελούμαι ή άλλοτε πάλι ένα μισοτελειωμένο έργο που θέλω να το ολοκληρώσω, για να το στείλω εγκαίρως σε κάποια έκθεση που συμμετέχω. Σαν καλλιτέχνης, τα ωράρια μου είναι συνήθως ακαθόριστα, μπορεί να ξενυχτήσω ζωγραφίζοντας ένα έργο μου, ή να ασχοληθώ με τις αναρτήσεις στα blogs που διατηρώ στο διαδίκτυο και να ξημερώσει χωρίς να το έχω καταλάβει... τότε ξαπλώνω για να κοιμηθώ και εύχομαι να μην με ξυπνήσει κανένα τηλέφωνο...
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Συνέχεια, είμαι χαρούμενος άνθρωπος και θέλω να το μεταδίδω σε όλους γύρω μου. Έχω και εγώ δεκάδες προβλήματα, όπως όλοι οι άνθρωποι αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να κατσουφιάζουμε και να μελαγχολούμε με αυτά. Σίγουρα κάποια είναι πολύ σοβαρά αλλά πιστεύω ότι το να τα βάφουμε μαύρα μόνο κακό στον εαυτό μας κάνουμε και τίποτε άλλο. Οπότε θετική ενέργεια σε όλα και σε όλους και βλέπουμε... μετά από την βροχή έρχεται πάντα ήλιος. Χαίρομαι πολύ όταν μου λένε ότι τους μετέδωσα χαρά με τη θετική σκέψη μου.
Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σου είναι;
Ήρεμος και υπομονετικός, έχω περάσει πολλά στην πορεία της ζωής μου, που αν δεν ήμουν ήρεμος και υπομονετικός ίσως είχα παρανοήσει. Με την ηρεμία έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολες καταστάσεις και υπομονετικός περιμένοντας ότι κάτι καλλίτερο θα έρθει. Και συνήθως έρχεται, είτε αυτό είναι ένα καινούργιο έργο μου και όχι απαραίτητα ζωγραφικής, είτε μία καλή ευκαιρία, είτε ακόμη ένα άνοιγμα μια καινούργιας πόρτας, που δυστυχώς προσπαθούν όλοι να στην κλείσουν αμέσως μόλις το αντιληφθούν, είτε ακόμη ένας καινούργιος άνθρωπος στη ζωή μου με την έννοια του φίλου, που και αυτοί πλέον είναι τόσο λίγοι.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Η τελειομανία μου, που είναι φοβερή τις περισσότερες φορές και με κάνει να ζητάω από τον εαυτό μου όλο και περισσότερα με αποτέλεσμα να τον εξαναγκάζω σε απίστευτα βασανιστήρια. Για να καταλάβετε, έχω καταστρέψει έργα μου γιατί αισθάνθηκα ότι δεν είχαν κάτι να πουν, ή δεν με συγκινούσαν τόσο όσο θα ήθελα και τα πέταξα ή τα έσκισα, ενώ θα μπορούσα άνετα να τα πλασάρω, όπως κάνουν πολλοί στις μέρες μας, που παρουσιάζουν το απόλυτο τίποτα σαν δημιουργίες υψίστης τέχνης, χωρίς να βλέπουν ότι γίνονται περίγελοι, καταρχάς σε αυτούς που τους επαινούν και μετά δημοσίως.
Σε ποια λάθη δείχνεις τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Στα ανθρώπινα, γιατί άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε... και κάνουμε δυστυχώς συνέχεια, δεν μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε. Αυτό είναι φοβερό.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Συνέχεια, κλαίω τόσο εύκολα όσο γελάω κιόλας. Είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και συγκινούμαι πολύ εύκολα με το παραμικρό. Τώρα τελευταία η τηλεόραση μου φέρνει πιο συχνά δάκρυα στα μάτια βλέποντας την κατάσταση των συνανθρώπων μας, που περνούν δύσκολα ή όλων αυτών που έχασαν ξαφνικά τη δουλειά τους και αναγκάστηκαν να μείνουν στον δρόμο και να γίνουν άστεγοι από την μία μέρα στην άλλη. Επίσης κλαίω με τις κινηματογραφικές ταινίες στην τηλεόραση εάν είναι πολύ καλές και έχουν κάτι να πουν. Όπως και με το τηλεοπτικό "Νησί", θυμάμαι κάθε φορά που τελείωνε έμενα για αρκετή ώρα αμίλητος ενώ έκλεινα τα τηλέφωνα γιατί δεν είχα διάθεση να ακούσω κανέναν. Μεγάλη επιτυχία αυτή η σειρά...
Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν ταυτίζομαι με καμία.
Ποιοι είναι οι ήρωες σου σήμερα;
Οι γονείς μου. Με αντέχουν, με στηρίζουν, είναι δίπλα μου σε ότι χρειάζομαι, δεν με πιέζουν για τίποτα, τουλάχιστον προς το παρόν. Μιλάω καθημερινά στο τηλέφωνο μαζί τους, γιατί ζουν μακριά μου, κατοικούν μόνιμα στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, ενώ εγώ μένω στην Αθήνα και παρόλες τις προσπάθειες μου να τους πείσω να έρθουν να μείνουν μαζί μου, αυτοί δεν αλλάζουν την Κεφαλλονιά με τίποτα... Με την πρώτη ευκαιρία βέβαια τους επισκέπτομαι και περνάω πολλές ώρες μαζί τους, δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου από το σπίτι, εκτός από τις προγραμματισμένες επισκέψεις στους συγγενείς για τραπέζια, που και πάλι μαζί θα ήμαστε. Τους αγαπώ, γιατί εκτός του ότι είναι οι γονείς μου, μου έχουν σταθεί πολύ, στα δύσκολα.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Το Satyricon του Φελίνι, γιατί είναι ένα έργο ποίηση, εξιστορεί μια ολόκληρη παρηκμασμένη εποχή, με τέτοιο τρόπο που σε καθηλώνει και ενώ εξελίσσεται στην αρχαία Ρώμη είναι τόσο σημερινό. Δεν κρύβω, ότι η συγκεκριμένη ταινία ήταν η αφορμή να ασχοληθώ σε νεαρή ηλικία με το σχεδιασμό ρούχων και την ενδυματολογία και κάποια στιγμή, πίστεψα πως θα μπορούσα να γίνω επιτυχημένος ενδυματολόγος θεάτρου - κινηματογράφου στην Ελλάδα. Ήταν και τα βραβεία που πήρα. Τεράστιο λάθος. Που ακόμη και σήμερα το πληρώνω. Ίσως αν πήγαινα στην Αμερική κάτι να κατάφερνα, προτίμησα όμως να μείνω εδώ. Από όλη μου την ενασχόληση με τα κουστούμια (πάνω από δεκαπέντε χρόνια) μου έχει μείνει ένα βιβλίο - μελέτη επάνω στο Αρχαιοελληνικό ένδυμα που έγραψα, με πλούσια εικονογράφηση από εμένα, το οποίο περιμένει έναν ικανό εκδότη να το αγκαλιάσει και να το εκδώσει. Θα μπορούσα να το εκδόσω και εγώ αλλά το κόστος έκδοσης λόγο των αναπαραστάσεων και των φωτογραφήσεων θα είναι υψηλό. Ίσως στο μέλλον το υπουργείο Πολιτισμού να ενδιαφερθεί...
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Αθήνα - Κεφαλλονιά, γιατί εκεί είναι οι γονείς μου, οι συγγενείς μου και τώρα τελευταία τα δύο μικρά ανιψάκια μου. Κάθε φορά που ταξιδεύω στην Κεφαλλονιά γίνομαι άλλος άνθρωπος, το έχει αυτό το νησί... Στην Κεφαλλονιά πριν από χρόνια, έκανα και την πρώτη μου έκθεση, πήρα και το πρώτο μου βραβείο από την ΝΕΛΕ, ενώ σχετικά πρόσφατα συμμετείχα σε μια ιδιαίτερη έκθεση, για να εγκαινιαστεί το καινούργιο Μουσείο της, που βρίσκεται στο Ληξούρι, ενώ μεταξύ των καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε αυτήν, ήταν δύο εξέχουσες προσωπικότητες της Κεφαλλονιάς, που δυστυχώς έφυγαν από την ζωή πριν λίγους μήνες, η εκπληκτική καλλιτέχνις Ντιάνα Αντωνακάτου και ο καταπληκτικός ζωγράφος Παναγής Γαβριελάτος.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Ο Μενέλαος Λουντέμης και ένα από τα βιβλία του "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους"
Τι σε κάνει να σηκώνεσαι το πρωί;
H σκέψη ότι αρχίζει μια καινούργια καλή μέρα καθώς και τα δεκάδες τηλέφωνα που έχω να κάνω για την προετοιμασία μίας έκθεσης που επιμελούμαι ή άλλοτε πάλι ένα μισοτελειωμένο έργο που θέλω να το ολοκληρώσω, για να το στείλω εγκαίρως σε κάποια έκθεση που συμμετέχω. Σαν καλλιτέχνης, τα ωράρια μου είναι συνήθως ακαθόριστα, μπορεί να ξενυχτήσω ζωγραφίζοντας ένα έργο μου, ή να ασχοληθώ με τις αναρτήσεις στα blogs που διατηρώ στο διαδίκτυο και να ξημερώσει χωρίς να το έχω καταλάβει... τότε ξαπλώνω για να κοιμηθώ και εύχομαι να μην με ξυπνήσει κανένα τηλέφωνο...
Η τελευταία φορά που ξέσπασες σε γέλια;
Συνέχεια, είμαι χαρούμενος άνθρωπος και θέλω να το μεταδίδω σε όλους γύρω μου. Έχω και εγώ δεκάδες προβλήματα, όπως όλοι οι άνθρωποι αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να κατσουφιάζουμε και να μελαγχολούμε με αυτά. Σίγουρα κάποια είναι πολύ σοβαρά αλλά πιστεύω ότι το να τα βάφουμε μαύρα μόνο κακό στον εαυτό μας κάνουμε και τίποτε άλλο. Οπότε θετική ενέργεια σε όλα και σε όλους και βλέπουμε... μετά από την βροχή έρχεται πάντα ήλιος. Χαίρομαι πολύ όταν μου λένε ότι τους μετέδωσα χαρά με τη θετική σκέψη μου.
Ήρεμος και υπομονετικός, έχω περάσει πολλά στην πορεία της ζωής μου, που αν δεν ήμουν ήρεμος και υπομονετικός ίσως είχα παρανοήσει. Με την ηρεμία έχω ξεπεράσει πολύ δύσκολες καταστάσεις και υπομονετικός περιμένοντας ότι κάτι καλλίτερο θα έρθει. Και συνήθως έρχεται, είτε αυτό είναι ένα καινούργιο έργο μου και όχι απαραίτητα ζωγραφικής, είτε μία καλή ευκαιρία, είτε ακόμη ένα άνοιγμα μια καινούργιας πόρτας, που δυστυχώς προσπαθούν όλοι να στην κλείσουν αμέσως μόλις το αντιληφθούν, είτε ακόμη ένας καινούργιος άνθρωπος στη ζωή μου με την έννοια του φίλου, που και αυτοί πλέον είναι τόσο λίγοι.
Το βασικό ελάττωμά σου;
Η τελειομανία μου, που είναι φοβερή τις περισσότερες φορές και με κάνει να ζητάω από τον εαυτό μου όλο και περισσότερα με αποτέλεσμα να τον εξαναγκάζω σε απίστευτα βασανιστήρια. Για να καταλάβετε, έχω καταστρέψει έργα μου γιατί αισθάνθηκα ότι δεν είχαν κάτι να πουν, ή δεν με συγκινούσαν τόσο όσο θα ήθελα και τα πέταξα ή τα έσκισα, ενώ θα μπορούσα άνετα να τα πλασάρω, όπως κάνουν πολλοί στις μέρες μας, που παρουσιάζουν το απόλυτο τίποτα σαν δημιουργίες υψίστης τέχνης, χωρίς να βλέπουν ότι γίνονται περίγελοι, καταρχάς σε αυτούς που τους επαινούν και μετά δημοσίως.
Στα ανθρώπινα, γιατί άνθρωποι είμαστε σφάλματα κάνουμε... και κάνουμε δυστυχώς συνέχεια, δεν μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε. Αυτό είναι φοβερό.
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
Συνέχεια, κλαίω τόσο εύκολα όσο γελάω κιόλας. Είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και συγκινούμαι πολύ εύκολα με το παραμικρό. Τώρα τελευταία η τηλεόραση μου φέρνει πιο συχνά δάκρυα στα μάτια βλέποντας την κατάσταση των συνανθρώπων μας, που περνούν δύσκολα ή όλων αυτών που έχασαν ξαφνικά τη δουλειά τους και αναγκάστηκαν να μείνουν στον δρόμο και να γίνουν άστεγοι από την μία μέρα στην άλλη. Επίσης κλαίω με τις κινηματογραφικές ταινίες στην τηλεόραση εάν είναι πολύ καλές και έχουν κάτι να πουν. Όπως και με το τηλεοπτικό "Νησί", θυμάμαι κάθε φορά που τελείωνε έμενα για αρκετή ώρα αμίλητος ενώ έκλεινα τα τηλέφωνα γιατί δεν είχα διάθεση να ακούσω κανέναν. Μεγάλη επιτυχία αυτή η σειρά...Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεσαι περισσότερο;
Δεν ταυτίζομαι με καμία.
Ποιοι είναι οι ήρωες σου σήμερα;
Οι γονείς μου. Με αντέχουν, με στηρίζουν, είναι δίπλα μου σε ότι χρειάζομαι, δεν με πιέζουν για τίποτα, τουλάχιστον προς το παρόν. Μιλάω καθημερινά στο τηλέφωνο μαζί τους, γιατί ζουν μακριά μου, κατοικούν μόνιμα στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς, ενώ εγώ μένω στην Αθήνα και παρόλες τις προσπάθειες μου να τους πείσω να έρθουν να μείνουν μαζί μου, αυτοί δεν αλλάζουν την Κεφαλλονιά με τίποτα... Με την πρώτη ευκαιρία βέβαια τους επισκέπτομαι και περνάω πολλές ώρες μαζί τους, δεν βγαίνω σχεδόν καθόλου από το σπίτι, εκτός από τις προγραμματισμένες επισκέψεις στους συγγενείς για τραπέζια, που και πάλι μαζί θα ήμαστε. Τους αγαπώ, γιατί εκτός του ότι είναι οι γονείς μου, μου έχουν σταθεί πολύ, στα δύσκολα.
Ποια είναι η ταινία που σε σημάδεψε;
Το Satyricon του Φελίνι, γιατί είναι ένα έργο ποίηση, εξιστορεί μια ολόκληρη παρηκμασμένη εποχή, με τέτοιο τρόπο που σε καθηλώνει και ενώ εξελίσσεται στην αρχαία Ρώμη είναι τόσο σημερινό. Δεν κρύβω, ότι η συγκεκριμένη ταινία ήταν η αφορμή να ασχοληθώ σε νεαρή ηλικία με το σχεδιασμό ρούχων και την ενδυματολογία και κάποια στιγμή, πίστεψα πως θα μπορούσα να γίνω επιτυχημένος ενδυματολόγος θεάτρου - κινηματογράφου στην Ελλάδα. Ήταν και τα βραβεία που πήρα. Τεράστιο λάθος. Που ακόμη και σήμερα το πληρώνω. Ίσως αν πήγαινα στην Αμερική κάτι να κατάφερνα, προτίμησα όμως να μείνω εδώ. Από όλη μου την ενασχόληση με τα κουστούμια (πάνω από δεκαπέντε χρόνια) μου έχει μείνει ένα βιβλίο - μελέτη επάνω στο Αρχαιοελληνικό ένδυμα που έγραψα, με πλούσια εικονογράφηση από εμένα, το οποίο περιμένει έναν ικανό εκδότη να το αγκαλιάσει και να το εκδώσει. Θα μπορούσα να το εκδόσω και εγώ αλλά το κόστος έκδοσης λόγο των αναπαραστάσεων και των φωτογραφήσεων θα είναι υψηλό. Ίσως στο μέλλον το υπουργείο Πολιτισμού να ενδιαφερθεί...
Το αγαπημένο σου ταξίδι;
Αθήνα - Κεφαλλονιά, γιατί εκεί είναι οι γονείς μου, οι συγγενείς μου και τώρα τελευταία τα δύο μικρά ανιψάκια μου. Κάθε φορά που ταξιδεύω στην Κεφαλλονιά γίνομαι άλλος άνθρωπος, το έχει αυτό το νησί... Στην Κεφαλλονιά πριν από χρόνια, έκανα και την πρώτη μου έκθεση, πήρα και το πρώτο μου βραβείο από την ΝΕΛΕ, ενώ σχετικά πρόσφατα συμμετείχα σε μια ιδιαίτερη έκθεση, για να εγκαινιαστεί το καινούργιο Μουσείο της, που βρίσκεται στο Ληξούρι, ενώ μεταξύ των καλλιτεχνών που συμμετείχαν σε αυτήν, ήταν δύο εξέχουσες προσωπικότητες της Κεφαλλονιάς, που δυστυχώς έφυγαν από την ζωή πριν λίγους μήνες, η εκπληκτική καλλιτέχνις Ντιάνα Αντωνακάτου και ο καταπληκτικός ζωγράφος Παναγής Γαβριελάτος.
Οι αγαπημένοι σου συγγραφείς;
Ο Μενέλαος Λουντέμης και ένα από τα βιβλία του "Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους"
Ποια αρετή προτιμάς σε έναν άντρα; Να είναι αληθινός.
…Και σε μια γυναίκα;
Την εξυπνάδα.
Ο αγαπημένος σου συνθέτης;
Ο Μίκης Θεωδοράκης που τον αγάπησα σχετικά μεγάλος, μετά από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης όταν παρακολούθησα τη μουσική πανδαισία με τις δεκάδες χορωδίες να ερμηνεύουν τους ελληνικούς ρυθμούς που είχε συνθέσει, όπου μέσα από τη δύναμη της τηλεόρασης μεταφέρθηκαν στα πέρατα του κόσμου. Πριν μου άρεσε ο Μάνος Χατζηδάκης και ο ονειρικός κόσμος του.
Το τραγούδι που σφυρίζεις κάνοντας ντους;
Συνήθως δεν τα σφυρίζω γιατί δεν μπορώ να σφυρίξω, τραγουδάω όμως... και τραγουδάω πολλά, γιατί μόνο εκεί με παίρνει. Δεν έχω τολμήσει ποτέ να τραγουδήσω δημοσίως, αισθάνομαι ότι θα ρεζιλευτώ. Και θα ρεζιλευτώ σίγουρα, γιαυτό καλλίτερα να τραγουδάω στο ντους, ο ήχος του νερού θα σκεπάζει τις παραφωνίες μου.
Το βιβλίο που σε σημάδεψε;
"Οι Άθλιοι" του Βίκτορος Ουγκώ.
Ο αγαπημένος σου ζωγράφος;
Νεότερος θαύμαζα τον σουρεαλισμό του Σαλβαδόρ Νταλί και όλη αυτή τη φιλοσοφία της ζωής του. Με εντυπωσίαζε η τέχνη του, ο παραλογισμός και οι φαντασιώσεις του, αλλά και το τολμηρό της ζωής του. Είχα στεναχωρηθεί πολύ όταν πέθανε. Αργότερα με ενθουσίασε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο διάσημος Αμερικανός pop art καλλιτέχνης Αντυ Γουόρχολ και όχι μόνο για την τέχνη του αλλά και για το επίσης τολμηρό της ζωής του. Είχε τη δύναμη να επιβάλλει τις δημιουργίες του γιατί ήταν μοναδικός και γεννημένος καλλιτέχνης... δεν είναι τυχαίο ότι τα έργα του βρίσκονται σε όλα τα μουσεία και στις μεγαλύτερες ιδιωτικές συλλογές ανά τον κόσμο. Στις μέρες μας πολλοί νέοι καλλιτέχνες της εικαστικής σκηνής με ενθουσιάζουν.
Το αγαπημένο σου χρώμα;
Δεν έχω αγαπημένο χρώμα γιατί όταν είσαι καλλιτέχνης σου αρέσουν όλα εξίσου, δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Είμαι ερωτευμένος με τα χρώματα και όπως λέει και ο διάσημος Έλληνας ντιζάινερ Γιάννης Τσεκλένης, "είμαι κολορίστας". Τα φωτεινά γιατί προσδίδουν αισιοδοξία και χαρά και τα σκούρα γιατί περικλείουν μυστήριο.
Ποια θεωρείς ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σου;
Την ικανότητα να εφεύρω και να δημιουργώ ιδιαίτερες ιδέες που δίνουν το ερέθισμα σε πολλούς να τις κοπιάρουν έως και την τελευταία λεπτομέρεια. Και με ευχαριστεί πολύ αυτό.
Δεν πίνω οινοπνευματώδη ποτά. Μου αρέσουν τα αναψυκτικά.
Για ποιο πράγμα μετανιώνεις περισσότερο;
Για τις λάθος επιλογές μου.
Τι απεχθάνεσαι περισσότερο απ’ όλα;
Την κοροϊδία και τους δήθεν.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ασχολία;
Το internet και τα blogs που έχω δημιουργήσει στο διαδίκτυο, που έχουν σχέση με την τέχνη, όπως τα "ΔΡΩΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΣ".
Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η απώλεια των αγαπημένων μου προσώπων.
Σε ποια περίπτωση επιλέγεις να πεις ψέματα;
Μου αρέσει η αλήθεια και μισώ τα ψέματα αλλά πολλές φορές αναγκάζομαι να πω, όταν καταλαβαίνω ότι θα φτιάξω την διάθεση των άλλων.
Ποιο είναι το μότο σου;
Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή.
Πώς θα επιθυμούσες να πεθάνεις;
Χαρούμενος.
Εάν συνέβαινε να συναντήσεις το Θεό, τι θα ήθελες να σου πει;
Να μου χαμογελάσει και να μου πει ότι είμαι καλός άνθρωπος και να μου επιτρέψει να ζωγραφίσω αγγέλους...
...........οι απαντήσεις στο ερωτηματολόγιο του Προυστ, δημοσιεύθηκαν στο blog PRESS-GR την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012, τις φωτογραφίες επέλεξε ο δημοσιογράφος Αντώνης-Μάριος Παπαγιώτης, από το προσωπικό μου αρχείο.
